Meer dan twee weken nadat bijna 50.000 academici in staking gingen bij de University of California (UC) en het Lawrence Berkeley National Laboratory vanwege loon en voorwaarden, heeft UC een voorlopig akkoord bereikt met academische onderzoekers en postdocs. De staking gaat echter door, terwijl vakbondssecties die academische student-medewerkers en student-onderzoekers vertegenwoordigen, onderhandelen met de universiteit.
De academische onderzoekers en postdocs die overeenstemming bereikten met UC vertegenwoordigen ongeveer 12.000 van de stakende arbeiders. De overige 36.000 academische student-medewerkers en student-onderzoekers proberen nog steeds een deal te sluiten met de universiteit, aldus Neil Sweeney, de voorzitter van de unie van postdocs en academische onderzoekers. UC-student-onderzoekers hebben 13 dagen geleden voor het laatst een compensatievoorstel gedaan aan de universiteit en UC heeft volgens de vakbond nog niet gereageerd.
‘De historische voorlopige afspraken die zijn gemaakt [on 28 November] de levenskwaliteit van postdocs en academische onderzoekers echt verhogen, niet alleen met hogere vergoedingen, maar ook met de mogelijkheid om meer vrije tijd met ons gezin te hebben wanneer dat nodig is, en om de kosten voor kinderopvang te dekken, en om betere bescherming en werkomgevingen te hebben , met inbegrip van meer stabiliteit en werkzekerheid’, zei Jade Mooreeen postdoc in stralingsoncologie aan UC San Francisco en een lid van het postdoc-onderhandelingsteam.
‘De laagst betaalde postdocs op dit moment die $ 54.500 (£ 44.860) verdienen, krijgen in oktober – over een jaar – een salarisverhoging van $ 12.000 tot meer dan $ 66.000’, legt Sweeney uit. Dat is een stijging van 20-23%, gevolgd door jaarlijkse loonsverhogingen van minimaal 3,5%. Dat betekent dat alle UC-postdocs aan het einde van het vijfjarige contract meer dan $ 70.000 zullen krijgen, voegde hij eraan toe. ‘Het is de grootste salarisverhoging die ik heb gezien voor postdocs in het land.’ Hij merkte op dat aan het einde van de contractperiode het mediane salaris van UC-postdocs hoger zou zijn dan die van Stanford.
Voor academische onderzoekers heeft UC een jaarsalaris afgesproken stijgingen van 4,5% in het eerste jaar, 3,5% in het tweede, derde en vierde jaar en 4% in het 5e jaar. Over het algemeen ontvangt een typische onderzoeker een verhoging van 29% gedurende de looptijd van het contract.
Deze voorlopige contracten die UC is overeengekomen voor zijn postdocs en academische onderzoekers bevatten ook wat Sweeney ‘industriebepalende bescherming’ noemde tegen beledigend gedrag en pesten, wat hij beschreef als een alomtegenwoordig probleem in de academische wereld. Er zijn ook nieuwe beschermingen toegevoegd voor gehandicapte werknemers, evenals verbeteringen in betaald ouderschaps- en gezinsverlof – alle postdocs zouden vanaf 2023 acht weken volledig doorbetaald krijgen.
Een ‘nieuw paradigma’ voor academische werkers
Dit is de grootste academische staking in de geschiedenis van de VS, en Sweeney suggereerde dat het een belangrijke verschuiving markeert. ‘Deze twee contracten, en de contracten die hopelijk binnen een paar dagen zullen komen voor de andere twee eenheden, zullen echt de standaard zetten voor een nieuw paradigma voor academische werknemers in de VS’, verklaarde hij.
Lexie McIsaac, een postdoc in computationele chemie aan UC Berkeley en een organisator in de vakbond, is erg blij met het postdoccontract waarover is onderhandeld. Ze zegt dat de leden van de postdoc-onderhandelingseenheid het voor 9 december zullen bekrachtigen, maar benadrukt dat postdocs en academische onderzoekers blijven staken uit sympathie voor stakende academische student-medewerkers en student-onderzoekers.
‘Voor mij persoonlijk is het belangrijkste dat ik wat meer financiële speelruimte heb – dit zijn zeer hoge kosten van levensonderhoud, dus een verhoging die gelijke tred houdt met de inflatie is erg belangrijk om hier te kunnen wonen en werken’, McIsaac vertelt Chemie wereld. ‘Een van onze grootste overwinningen waar ik het meest enthousiast over ben, is dat we ons bedrag aan betaald ouderschapsverlof hebben verdubbeld’, voegt ze eraan toe.
McIsaac merkt op dat de energie op de UC-piketlijnen erg hoog is. ‘Postdocs zijn erg enthousiast om te zien dat de afgestudeerde studenten dezelfde soort overwinningen behalen die we hebben gezien’, zegt ze.
Sinds het begin van de staking op 14 november is McIsaac niet aan het werk geweest. ‘Voor mijn lab doen de meeste mensen mee aan de staking en onze adviseur heeft alle vergaderingen afgezegd – ik denk dat er heel weinig werk wordt verzet.’ Bij andere UC-labs, zegt ze, zijn alle onderzoekers samen uit solidariteit weggelopen en is het onderzoek stilgelegd.
Ongeveer 4000 mensen staken in de eerste week, dat is ongeveer de helft van alle academische medewerkers, schat McIsaac. ‘Het is waarschijnlijk redelijk om te zeggen dat het merendeel van het onderzoek is gestopt als de meerderheid van de werknemers hier is’, zegt ze.
McIsaac zelf is bijna aan het einde van een onderzoeksproject en hoopte een paper te publiceren, maar heeft dat in de wacht gezet om zich bij de piketlijn aan te sluiten. ‘Ik denk dat het gewoon super belangrijk is om te vechten voor eerlijke arbeidsomstandigheden, dus ik was blij dat offer te brengen’, zegt ze.
Omdat het UC-systeem zo’n onderzoekskrachtpatser is, goed voor 8,6% van de totale onderzoeksuitgaven aan alle Amerikaanse universiteiten in 2018-2019 en de thuisbasis van 10% van de postdocs in het land, voorziet McIsaac dat de definitieve contracten die voortvloeien uit de staking de norm zullen zijn voor Amerikaanse universiteiten. ‘In het buitenland,’ voegt ze eraan toe, ‘als we hier betere arbeidsomstandigheden hebben, zal dat er waarschijnlijk toe leiden dat mensen gaan overwegen of ze naar een universiteit in het VK willen gaan of naar een universiteit die elders beter betaalt… wereldwijd, al deze universiteiten strijden om veel dezelfde mensen.’
